اصول فرزند پروری
اصل همدلی کردن با فرزندان
مقدمه:
محترم شمردن کودک و نوجوان، احترام به حقوق و شخصیت او، پذیرش او، عشق ورزیدن وتوجه به نیاز های او از مهم ترین اصول فرزند پروری است. کودک و نوجوان را باید همانطور که هست، پذیرفت. فرزند شما باید بداند که چه درسخوان باشدو چه نباشد، چه زیبا باشد و چه زشت، چه دختر باشد و چه پسر، نزد پدر و مادر پذیرفته شده و مورد احترام است. پذیرش کودک و
نوجوان یعنی گرمی و صمیمیت که مادر و پدر برای پذیرفتن و قبول کردن فرزند از خود ابراز می کنند. یکی از راه هایی که به مادران و پدران در برقراری رابطه مطلوب و موثر با فرزندان کمک بسیاری می کند و توانایی فرزند پروری آنان را برای پذیرش ودرک فرزندان افزایش می دهد، مهارت همدلی کردن است. در واقع همدلی کردن یعنی توانایی پذیرش و درک احساسات کودک و نیازهای او که یکی از مهارت های فرزند پروری مهم قلمداد می شود و جلوه ای بسیار زیبا از برقراری رابطۀ انسانی با فرزندان
به شمار می رود.
موانع همدلی کردن با فرزندان
گاهی برخی از والدین در برقراری ارتباط با فرزندان، رفتار ها و اعمالی انجام می دهند که مانع همدلی کردن با آنان می شود. ازجمله مهم ترین این موانع می توان به موارد زیر اشاره داشت:
-1 برچسب زدن، 2- قضاوت و پیش داوری کردن، 3- انتقاد کردن، 4- سرزنش کردن، 5- بحث و جدل کردن، 6- مسائل فرزندرا خیلی بزرگ قلمداد کردن ، 7- تهدید کردن، 8- مسائل فرزند را خیلی کوچک و کم اهمیت شمردن چند توصیه مهم به مادران و پدران برای همدلی کردن بهتر با فرزندان
1- هنگام همدلی کردن با فرزندتان، فعالانه به سخنان او گوش بدهید.
2 -هنگام همدلی کردن با فرزندتان، قبل از هر کاری سعی کنیدخودتان را به جای او قرار دهید و از زوایای نگاه او به مسائل بنگرید.
3- از خودتان بپرسید که اگر من به جای فرزندم بودم و در شرایط او قرار داشتم، چه احساسی داشتم؟
4 -این باور را درون خود تقویت کنید که فرزندان ما قرار نیست دقیقا عین ما باشند، فرزندان ما همچون همۀ انسان ها ،موجوداتی ارزشمندند و این حق را دارند که افکار و احساسات متفاوت از ما داشته باشند.
5- فرزندان را بدون قید و شرط بپذیریدو دوست داشته باشید.
 6- مسأله ای که برای فرزندتان ایجاد شده است، بیش از حد بزرگ و حل نشدنی جلوه ندهید.
7-هنگام همدلی کردن با فرزندتان، از مقایسه کردن او بپرهیزید.
8-هنگام همدلی کردن فرزندتان، او را مقصر ندانید و سرزنش و پیش داوری نکنید.
سخن پایانی:
وقتی با کودک در مقام همدلی ، پذیرش و احترام به او حرف می زنیم و محبت می کنیم ، او احساس ارزشمند بودن و موردتوجه واقع شدن می کند . اگر بین فرزندان و والدین همدلی حاکم باشد، فرزندان از والدین بهتر اطاعت می کنند. نخسین کسانی که باید درس همدلی را به فرزندان بیاموزند، مادر و پدر می باشند و تا خودِ آنان این درس را عمل و در رفتار و کردار خویش به
فرزندان نیاموزند و در غم ها و شادی ها با آنان همدلی نکنند، نباید انتظار آن را داشته باشند که به هنگام دشواری و رنج ها یاحتی در زمان خوشی ها، فرزندانشان با آنان همدلی کنند. به بیان دیگر، نباید انتظار داشت که فرزندان درس نیاموخته را به والدین خود پس بدهند و عرضه بدارند.
بدون شک والدینی با فرزندان خود همدلی می کنند نقشی مؤثر در پیشگیری از بروز خشونت و رشد فرزندان ایفا م یکنند ونکته مهم تر اینکه کودکان نه تنها باید دریافت کنندۀ همدلی باشند، بلکه لازم است یاد بگیرندکه چگونه با دیگران همدلی کنند.
چنانچه کودکان یاد نگیرند با دیگران همدلی کنند، این احتمال وجود دارد که در معرض خودخواهی و خودمحوری قرار گیرند.
منبع: ماهنامه آموزشی تربیتی پیوند- شماره 444