در این جا متوجه راز شگفت توصیه مؤکد قرآن بر محافظت نماز عصر می شویم. آن جا که خداوند باری تعالی فرمود:

 حافظو علی الصلوات و الصلوة الوسطی و قوموا لله قانتین

 بر نمازها و نماز میانه مواظبت کنید و خاضعانه برای خدا بپاخیزید.

اکثر مفسرین معتقدند که منظور از الصلاة الوسطی همان نماز عصر است. با کشف افزایش ترشح هورمون آدرنالین در این وقت، سرّ تأکید خداوند در جهت ادای نماز عصر نیز کشف می شود. بنابراین، به جای آوردن این نماز، به همراه مستحباتی که در سنت آمده، به تدریج قلب را به نشاط وامی دارد و سبب می شود که قلب بعد از حالت رکود شدید، با هماهنگی بالایی به کار خود ادامه دهد و وقتی حواس و دیگر دستگاه های بدن غرق در نماز شوند، کار قلب به همراهی هورمون در جهت ایجاد ریتم طبیعی که با گذر وقت به اوجش می رسد، آسان می گردد. و به وقت نماز مغرب ترشح کرتیزون اندک می گردد و فعالیت و نشاط بدن نیز کم می گردد، که این حالت در موقع گذر از نور به تاریکی پیش می آید، یعنی کاملاً برعکس حالتی که در وقت نماز صبح اتفاق می افتاده، در پی آن ترشح ماده- ملاتونین- که عاملی برای سستی و خواب است- زیاد می گردد و بدن رو به ضعف می آورد.

لذا نماز در این جا به عنوان ایستگاه جابه جایی نقش ایفا می کند.

نباید فراموش کنیم که ترشح منظم ملاتونین ارتباط تنگاتنگی با رشد عقل و جنسی انسان دارد و این نظم هم با پیروی بدن از برنامه و نظام ثابت زندگی به دست می آید، لذا پایبندی به اوقات شرعی نماز دقیق ترین شیوه ای است که هماهنگی کامل انسان را با فعالیت روزانه اش تضمین می کند و موجب می شود تا دستگاه های بدن با هماهنگی بیش تری کار کنند.